Verslag van StepCrossClinic Rhenen-Amerongen
Het is woensdagmiddag 12:00, nog even snel de laatste emails wegwerken, de lunch en snel omkleden voor mijn eerste StepCross Clinic ! Ik heb voor de gelegenheid mijn oude KickBike G3 voorzien van de originele velgen met wat dikkere banden. Hmmm, de achterband blijkt lek en dus gauw even omwisselen met een ander 18" wiel.
Mooi op tijd op weg naar Rhenen, het verkeer is redelijk rustig zo midden op de dag en vooral het laatste stuk is mooi rijden op weg naar het startpunt. Een paar honderd meter voor de afgesproken parkeerplaats (De Leemkuil, Rhenen), zie ik de instructeur Marco Barendse al klaarstaan. We zijn mooi op schema. Marco geeft nog diverse tips en vervolgens gaan we van start.
We hebben het getroffen met het weer, lekker zonnetje en de voorspellingen zijn dat er misschien een paar druppels komen aan het einde van de middag, we zullen zien !
Marco heeft deze MTB-route al vele malen gereden en doet een stepCross zo'n tien keer per jaar. Ik krijg de nodige tips en waarschuwingen onderweg. Dit is hard nodig want het parcours is bedoeld voor de gevorderde crossers, dus met vele uitdagingen. Al vrij snel krijg ik in de gaten dat mijn step een stuk minder geschikt is voor crossen dan die van Marco. Allereerst de grondspeling... Mijn kickbike zit redelijk dicht bij de grond, maar kan niet hoger worden gesteld. De kickbike van Marco staat duidelijk hoger op de wielen met een comfortabele grondspeling van meer dan 10 centimeters. Dat merk je heel goed met de vele kuilen, scherpe heuveltjes en flinke boomwortels. Regelmatig loop ik vast en verlies veel snelheid en energie om telkens weer op gang te moeten komen, vooral heuvel opwaarts is dat zwaar.
Afijn, de conditie is goed dus we raggen lekker door en Marco wacht netjes af en toe, als ik weer vast heb gezeten. Al binnen 10 minuten moet ik echt even stoppen, mijn achterspatbord heeft de zoveelste klap niet overleefd en is geheel losgeschoten en komt onder mijn wiel terecht. Dat schiet niet op. Provisorisch klem ik het spatbord vast achter mijn achterrem, iets wat ik nog een tiental keer moet herhalen die middag.
Ondertussen gaat de vaart er flink in met heel wat uitdagende bochten, sprongen en kommetjes. Ik ga steeds lekkerder met Marco mee totdat ik met een harde klap weer stilsta. Mijn achterwiel ligt een paar meter achter mij. Na de zoveelste klap op een boomstronk is mijn achterwiel compleet losgeslagen en weggestuiterd. Marco heeft niets in de gaten en ziet mij pas paar minuten later weer boven op de heuvel.
Daarna jakkeren we lekker door op het zeer zware, maar erg fraaie parcours en ik ben blij als we af en toe stoppen om op adem te komen en even kort iets te drinken. Na zo'n drie kwartier hebben we de eerste MTB-track er op zitten en rijden we via de Defensieweg op weg naar het startpunt van de volgende Amerongse MTB-Track. Ook hier nog wat tips van Marco want deze track is nog een flink stuk zwaarder, meer hoogteverschil en vooral tricky slechte kombochten met kuilen, wortels, stenen en gaten.
Oh ja, er zijn hier ook wasborden met gemene korte ribbels waar Matthieu van der Poel met zijn MTB overheen vliegt, maar waar je met mijn KickBike alle kanten opgaat. Wonder boven wonder hou ik de boel heel en denk ik aan de bouwers van KickBike, zouden zij die steps ook zo hebben getest en afgebeuld vele jaren geleden? Hoe zou het zijn met mij lagers? Die arme kogeltjes moeten ondertussen helemaal aan gruis liggen te draaien...
Nou ben ik nergens bang voor hou wel van een uitdaging, maar hier dacht ik af en toe, hmmm, dat ging maar net aan goed, tandje rustiger.... had ik ook maar voorvering om wat klappen op te vangen. Na de zoveelste combinatie van vermoeiend stijgen en snelle afdaling met onmogelijke bochten (wie zet al die bomen daar toch neer?) ga ik met veel vaart de zoveelste heuveltjes af, sprongen en al, totdat.... Pats, land ik precies met mijn voorwiel in een diep gat, waar ik niet meer uit kon sturen met zoveel vaart. In de split-second besluit ik over mijn stuur heen te duiken met een fraaie dubbele koprol.
Ik verlies wat tijd, want mijn stuur staat achterstevoren vast onder mijn frame en na wat geweld is mijn wiel en stuur weer los, maar wel scheef. Ook dat is snel gefixed. Ik begin weer te rijden, maar realiseer me binnen een tiental meters dat ik even moet stoppen en checken of ik alles nog bij me heb. Mijn portemonnee, Garmin zaten achter op mijn rug en de nodige spulletjes in mijn rugzakje. Na een snelle check blijkt alles nog aanwezig en kan ik weer door.
Zo af en toe moeten we een snellere MTB-fietser voorbijlaten, maar het zijn er niet zoveel. De meesten maken een opmerking als "Respect hoor, dat moet erg zwaar zijn !". Er blijkt ook zoiets te bestaan als een MTB-fiets met elektromotor, bizar, je verzint het niet... Dat moet wel een hele kleine doelgroep zijn.
Afijn, wij vermaken ons prima en uiteindelijk bovenop de Amerongse berg moet ik bekennen dat mijn benen zwaar beginnen te worden (de benen lopen vol). We zijn nog maar op driekwart van de route, dus ik moet wat reserves gaan aanspreken. Een verstandige keuze is om wat minder risico's te nemen en een tandje rustiger. Na het afronden van de Amerongse MTB-track rijden we weer terug richting Rhenen. ook op dit trajekt nog de nodige klimmetjes.
Ik ben trots als ik Marco een beetje bij kan houden en zelfs nog tijdje er naast kan blijven rijden omhoog. Afijn, niet dus, want er komt na de heuvel nog een heuvel met nog steilere klim, daar had ik niet op gerekend. Ik schakel weer tandje terug in mijn eigen tempo en wordt verrast als we wederom een MTB-Track inrijden.
Ik dacht te hebben begrepen dat we er bijna waren... En dan komt er nog nog een pittig stukje! Afijn ook daar goed doorheen gekomen en na een laatste flinke klim staan we weer bij de ingang van de Leemkuilen. Goed dat het op woensdagmiddag niet zo druk was. In het weekend zou dit niet leuk zijn geweest met vele MTBers die je steeds voorbij moet laten.
Veel geleerd vandaag en onvergetelijke ervaringen erbij. Wat vooral is bijgebleven:
- Een gewone Kickbike G3 of G4 kan wel, maar dan in een erg rustig tempo
- Kies lekker dikke banden met een grof profiel
- Een voorvork met demping is aan te bevelen, je krijgt veel klappen te verduren
- Minimaal 10 centimeter grondspeling, liefst nog wat meer
- Haal al je spatschermen van je step, deze blijven niet heel !
- In de snelle kombochten vooral ook gewicht op je achterwiel houden, niet sturen maar vooruit kijken en hangen !
- Cruyffiaanse wijsheid: Als je met je step sprongen maakt in de lucht, dan werken je remmen en stuur niet ! Sommige snelle afdalingen en heuvels volgen elkaar zo snel op dat je nauwelijks tijd hebt om de volgende hindernis goed in te schatten, laat staan om vaart te verminderen. Bomen geven niet mee!
- Deze tracks hebben in totaal ongeveer 500 meter hoogteverschil. Dit hoogteverschil in combinatie met het zware parcours is niet te onderschatten, goede conditie is echt vereist (of heel rustig tempo).
Al met al een prachtige ervaring en leuk om een keer te doen. Voor wie geen ervaring heeft, rustig aan beginnen met het juiste materiaal, veel StepCross plezier !
Ik las achteraf dat er op veel plaatsen in Nederland weerstand is tegen de vele MTB-Tracks en dat er enkele worden afgesloten voor MTB-fietsen. Er mogen dan alleen nog maar voetgangers en wandelaars komen. Hier ligt misschien een kans voor de steppers (immers voetgangers volgens de wet ;-) ) die dan nog wel mogen rijden....
Artikel: Mountainbikeroute Holterberg weer dicht, ook Almelose ATB’ers moeten andere paden kiezen
Dank aan Marco voor de prima organisatie.
Hartelijke stepgroet,
- Paul Settels -
