StepTeamBrabantsBont

2017-02-12 Verslag 3e wintertoertocht 2017

Verslag 3e wintertoertocht, geschreven door Alfred Ballast

Afgelopen zondagochtend 12 februari vroeg: wanneer ik er met mijn hond op uit trek voor onze ochtendwandeling, ligt er sneeuw. Niet een beetje, maar een centimeter of tien. Heel mooi maar ook heel jammer, want het betekent dat m’n geplande steptocht in Waalwijk waarschijnlijk niet doorgaat. Terwijl ik na afloop van de wandeling ontbijt, bericht vanuit Zwolle: ook daar sneeuw. Marieke zou met de trein naar Utrecht komen en ik zou haar van het CS daar oppikken – ik rijd langs Utrecht, tenslotte – zodat ook zij in Waalwijk zou kunnen meerijden. We concluderen dat het voor haar geen zin heeft om de trein richting Utrecht te pakken – gesteld al dat die met de sneeuw volgens planning rijdt. Nu ik onverwacht een dag vrij lijk te hebben, besluit ik na m’n ontbijt nog even weer m’n bed in te duiken.
Vanaf pakweg half acht hoor ik het ene na het andere bericht op m’n telefoon binnenkomen. Waaronder een bericht van Gijs de Geus van BrabantsBont, die zelfs met een foto illustreert dat het in Brabant sneeuwvrij en dus prima stepbaar is. Ondertussen is het kwart over acht, wanneer ik besluit om alsnog te gaan. Een twintig minuten later sta ik de dikke sneeuwlaag van m’n auto te vegen en ga op pad. Met een beetje doorrijden – de snelwegen zijn gelukkig mooi schoon – ben ik er zelfs nog aardig bijtijds. In de kantine van sporthal De Slagen in Waalwijk, het vertrekpunt voor de tocht, heeft zich al een flinke groep deelnemers verzameld.

Mogelijk omdat ikzelf bij een gemeente werk, heb ik als een van de weinigen de ‘unieke verrassing’ geraden die door BrabantsBont is aangekondigd. Waalwijks burgemeester Nol Kleijngeld komt voorafgaand aan de steptocht de leden huldigen van het team dat een week eerder steppend de Winter11steden heeft volbracht. Hij vertelt over de bijzondere relatie die hij met de bijzondere club BrabantsBont heeft. Zo werd hij nu twee dagen tevoren gecharterd om op zondagochtend hier te komen, doordat Brabantsbont hem een brief schreef met veel ‘spoed’ en ‘urgent’. Zo’n brief met een uitnodiging op zo korte termijn belandt rechtstreeks op het bureau van de burgemeester. Een eerder verzonden brief zou de normale routing door het gemeentehuis hebben gevolgd, waarna waarschijnlijk de wethouder van sportzaken acte de presence zou hebben gegeven. Maar och, de burgemeester had voor de vroege zondagochtend toch nog geen plannen. En bovendien, was BrabantsBont niet de vereniging die hem al eens eerder spontaan van straat had geplukt toen hij in trainingspak bij de sporthal arriveerde om te gaan badmintonnen? Terwijl hij normaliter als burgemeester op z’n minst keurig in een jasje z’n plichtplegingen doet, werd hij nu in z’n trainingspak op een platte wagen gehesen om daar het startschot voor een steptourtocht te lossen… Kortom, hij was graag gekomen en voorzag de dame en heren rijders en verzorgers van zijn waarderende woorden en een fraaie bos bloemen. Waarna hij toch ook dat steppen nog wel een keertje wilde proberen. Dat had-ie bij een eerdere gelegenheid ook eens gedaan, dus hij wist al dat het steppen makkelijk begint maar vrij snel tamelijk inspannend wordt ;-)

Een kwartiertje later dan de normale starttijd van strak tien uur, gaan we op pad voor de tourtocht. Het tempo zit er meteen stevig in, alsof we het ‘verloren’ kwartier weer in moeten lopen. Herinner ik me van voorgaande BrabantsBont tochten de verzuchtingen van Jaap de Jong ‘of we toch tenminste wel een snelheid van zo’n 18 km/uur aan kunnen houden’, we reden daar nu vaker boven dan beneden. Na een kilometer of tien, aan het eind van het Halve Zolenpad, een ongeplande stop: een van de steps heeft een zachte voorband. Veel gedoe met twee pompjes leidt er uiteindelijk alleen maar toe, dat de band nu helemaal leeg staat. Het gemak waarmee je hem met een CO2-patroon vervolgens op 7,5 bar zet, is altijd weer verbluffend. Toch wel erg fijn om die bij je te hebben.
Even verderop hebben we een ongeval. De voor Carlo rijdende stepper maakt een onverwachte manoeuvre, die Carlo dwingt vol zijn rem in te knijpen. Hoewel het achterwiel van zijn step daarbij zeker een meter vanaf de grond omhoog komt, weet Carlo overeind te blijven. De achter hem rijdende Gerda schrikt echter zodanig, dat zij een smak maakt en haar arm lelijk blesseert. Gelukkig kan ze nog wel doorsteppen.

Vrij vlot na Raamsdonk duiken we het onverharde pad langs de Donge op. Mooi, maar door het vele dooiwater betekent dit 6,5 km steppen over een modderspoor. De ‘drek’ zat tot tegen de achterkant van m’n helm… Aan de rand van Dongen, net over de helft van de route, houden we pauze. We worden gastvrij ontvangen met koffie en thee en voorzien van tosti’s. Eén tosti is heerlijk, een tweede ook, een derde wordt voor mij al een beetje veel en voor een vierde tosti moet ik echt bedanken.
Het wordt nog hard werken om al die calorieën er weer af te steppen op deze rit ;-) Maar dat begint al vlot, als we even voorbij de pauzeplek een ongeveer twee en een halve kilometer lang ‘ecologisch’ modderpad op duiken. Ik zie de voorste rijders het tempo opschroeven en er begint een gat te ontstaan. Tijd om te versnellen, de rijders voor mij te passeren en bij de kopgroep aan te haken. Dat valt nog niet mee, maar gelukkig is de afstand die ik moet dichten te overzien. Het gat met de rijders achter ons wordt al snel groter, dus ik ben zeer verrast dat Carlo komend van verder achteruit de groep aan het eind van het modderspoor alsnog bij ons weet aan te haken. Dat is knap!
Onder aanvoering van Lex houden we het tempo straf, hoewel we zo nu en dan even inhouden en in Loon op Zand zelfs een poosje wachten om de achterliggers van ons kopgroepje weer bij te laten komen. In vlot tempo rijden we terug naar de sporthal. Na aankomst maken de meeste deelnemers gebruik van de gelegenheid om daar samen nog wat te drinken. Een gezellige afsluiting van een mooie rit.

Alfred bedankt voor je mooie verslag.

Laatste Nieuws