Het is zondag 7 mei 2023, ook deze keer weer vroeg uit de veren om samen met zoon Bram op weg te gaan naar Veenendaal. Rond 08:00 is het verzamelen bij de familie Hulsebos voor een kop koffie en dan snel op weg voor de laatste uitdagende 'bergenroute' uitgezet door Rodger. Er zijn vandaag zes harde bikkels die deze uitdaging aandurven: bijna 150 km met ruim 1400m hoogtemeters ! Naast zoon Bram en organisator Rodger zijn ook Carianne van Harten, Adriaan Ringoir en Robert (MadMan) Dam al vroeg present en staan klaar voor de start.
Het is prachtig weer, nog lekker fris in de ochtend en de vooruitzichten zijn prima. Lekker optimistisch rijden de meesten in korte broek en ik start ook meteen maar met de korte mouwen. Het wordt voor Bram zijn tweede 100+ kilometer tocht en ook deze keer weer met nog wat meer hoogtemeters. De vorige keer was prima gegaan.
Het aantal 'bergen' dat we hebben gereden is teveel om op te noemen en de meesten staan nog in hetr verslag van de vorige keer... Wel leek het alsof de heuvels deze keer wat gemakkelijker gingen. Kennelijk hebben de eerste twee trainingen effect gehad!
Op een dubbele lekke band van Rodger en een flinke schuiver van Bram na (met wat kleine schaafwondjes) is alles prima verlopen. Robert neemt na ongeveer 80 kilometer afscheid van ons om weer terug te rijden naar Woudenberg. Met z'n vijven rijden we gestaag door de heuvels en bergen op en af. In de afdalingen merk ik dat de schijfremmen en 2x28" toch echt wel een voordel zijn qua stabiliteit en remvermogen bij hoge snelheden. Afijn, ik hou het nog even vol op mijn antieke G3 Classic die na ruim 15 jaar en vele kilometers wat begint te slijten hier en daar.
Na een kilometer of 110 houden we even een eetpauze en overleggen we over het vervolg. Er komen namelijk inktzwarte wolken op ons af wat niet veel goeds voorspelt. Adriaan besluit (om priveredenen) om alvast rechtstreeks terug te rijden naar de auto in Veenendaal. De rest (Bram, Carianne, Paul en Rodger) vervolgt de route om nog de nodige kilometers en hoogtemeters weg te tikken. Het duurt niet lang voordat de eerste buien losbarsten. Tijdens de eerste bui trekken we snel onze regenjasjes aan, maar onder onheilspellend krakende donderslagen barsten de hemelsluizen open. We fietspaden en straten veranderen in no-time in kolkende riviertjes en overal onstaan grote plassen en ondergelopen straten. Gelukkig is het niet koud en met flink tempo er in blijven we redelijk op temperatuur. Wel zijn we uiteraard doorweekt en steppen we met het water in de schoenen richting het eindpunt in Veenendaal.
Het was weer een prachtige belevenis, vooral gezellig met de nodige stevige uitdagingen.
Supertrots op zoon Bram (15) die ondanks een valpartij en de hevige regenval als een bikkel tot het eind heeft doorgereden. Hij heeft de nodige tips en adviezen weer meegenomen van Patrick, Adriaan en Rodger! Rodger is hiermee optimaal voorbereid voor zijn ultieme uitdaging volgend weekend: de EtaPak Challenge in Tsjechie waar hij als enige Nederland aan delnemt dit jaar, veel succes Rodger!
Dank vooral weer aan Rodger en Ingrid Hulsebos voor de gastvrijheid vooraf en achteraf !
Hartelijke stepgroet, Paul Settels
