Leeuwarden, 15-01-2023,
Maar lieft vijf leden van Stepteam Brabantsbont (Pleunie Ernest, Ron Jobse, Marry Wervers, Kees Flipsen en Paul) Settels) stonden aan de start van de Winter Stepelfstedentocht 2023. In totaal was een twintigtal steppers aan de start verschenen ondanks de code geel en storm waarschuwingen. Ook zo'n vijftienhonderd racefietsers mochten deelnemen aan de tocht, maar helaas kwamen er ruim vijfhonderd niet opdagen.
De omstandigheden waren niet optimaal, koud, regen en windkracht 7-9 zuid-west. Al na een paar kilometer kwam Pleunie tot de verstandige beslissing om terug te gaan en onder betere omstandigheden de tocht te gaan rijden. Ook Ron had vooraf al aangegeven niet in top conditie te zijn. Gezamenlijk werd besloten om in Ijlst te bepalen welke route we zouden gaan rijden, 90, 140, 160 of 200. Ron besloot samen met Robert Witteveen en Frans van der Net voor de 90 km te gaan. Marry, Kees en Paul besloten om toch de 140 km (acht steden) te proberen te volbrengen wat ook is gelukt.
Het complete fotoalbum staat online op deze site. Hieronder een uitgebreid verslag, dank aan Irma Rietman !
WinterElfstedentocht 15 januari 2023
Zaterdag de 14e zo tegen tien uur werd ik opgepikt door Marry. Een tijdje daarvoor hadden ze gevraagd of ik alsjeblieft mee wilde gaan om de weg te wijzen en Kees Laros, indien nodig, af te willen wisselen met rijden. WinterElfsteden is niet onbekend en een keertje vanuit de warme stoel leek me wel wat.
Marry heeft ons veilig naar Ron gebracht waar de rest al aan een bakkie zat met een heerlijk warm worstenbroodje van ons José. Na nog wat overleg en nog een warm bakkie hebben we, onder het genot van een regenbui, de spullen ingeladen en zijn we met twee auto’s vertrokken naar Leeuwarden. Kees en Kees, Ron, Marry, Paul en Bram. En ik natuurlijk.
Friesland is best ver weg, zeker voor Bram die tussen ons in op de achterbank was gepropt. Tja, als jongste………….
Aangekomen in Leeuwarden meteen naar de locatie waar we de startbewijzen op moesten halen. Pleunie en Arend waren er al en zo tussendoor zagen we nog meer steppers, oud bekenden van eerdere grote tochten, erg leuk.
Daarna op weg naar de Bed en Breakfast waar Stepteam Brabantsbont al jaren komt. Onder het genot van dezelfde regenbui de auto leeggehaald. Thee gezet en heeft Marry mij geleerd hoe ik koffie moet zetten. De koffie was natuurlijk heerlijk maar de keer daarna hebben ze het toch maar zelf gedaan...
Voetjes op de poef en met allen naar het veldrijden gekeken. Om half zes richting de Walrus, het restaurant waar er ieder jaar gegeten wordt. Leuk restaurant, hele aardige bediening en ook lekker eten. Arend en Pleunie kwamen er ook naar toe en onder het genot van een frisje of een LaChoufke hebben we heerlijk gegeten. Of de Choufkes de goede voorbereiding waren, valt echter te betwijfelen.
Terug in ons tijdelijke thuis rap naar bed want de wekker zou genadeloos om half vijf af gaan.
Ook de mannen zijn redelijk op tijd naar bed gegaan maar het leek wel op een schoolkamp. Bram riep ‘s-nachts dat het vooral niet achterin gelegd moet worden. Wat er niet achterin gelegd mocht worden weet ik nog steeds niet , dat wist Bram ‘s-ochtends ook niet. En de ene Kees was op de schouder van de andere Kees op zoek naar zijn telefoon, waarop de ene of de andere Kees opeens wakker schrok en riep “Kees Kees, hoe laat is het “ . Na het antwoord van Kees dat het half vier was keerde de rust weer terug, tot half vijf.
Ontbijtje met een gekookt eitje en alles klaar leggen en zo tegen half zes vertrok het ploegje naar de Elfsteden hal. Kees en Bram en ik even uitzwaaien en toen de auto in. Daar volgde al snel het eerste probleem. Kees wist niet hoe dat ding te starten...gelukkig wist Bram het wel en konden ook wij vertrekken. Bij de Elfstedenhal aangekomen volgde het volgende probleem, Kees wist niet hoe de motor uit te krijgen. En Bram ook niet ( en ik ook niet maar dat is natuurlijk maar bijzaak). Uiteindelijk gelukt en zijn we naar de start gaan kijken.
Ook daar volop gezelligheid en weer heel veel bekenden gezien en onder het geluid van het Friese volkslied is de hele meute vertrokken. De avond daarvoor was er al besloten om niet voor de 200 te gaan maar voor de 140. Op deze manier kon de Sudwesthoek vermeden worden in verband met de windverwachting. Een goede keus want het begon al te waaien. Het tempo begon netjes. We konden de ploeg in het begin niet volgen ivm de fietspaden maar via Strava hielden we hen nauwlettend in de gaten. Een km of vijfentwintig verderop zijn wij, en ook Arend met zijn wagen, gaan staan wachten. In het dorpje Scharnegoutum. Daar kreeg Arend het telefoontje dat zijn Pleunie was afgestapt in Easterwierrum. Het tempo en de wind waren beide te hard. Arend is haar gaan halen en zij zijn naar hun hotel gegaan. Onze mannen waren ondertussen ons gepasseerd en zoals een moederkloek hebben we onze kuikens netjes gevolgd. In Sneek de eerste stempelpost en in IJlst al snel de tweede. Daar werd de grote groep steppers gesplitst. Een groepje naar de 200, een groepje 160 en onze mannen met Robert Witteveen en Frans van der Net (bekende steppers uit Bolsward) de 140.
Op weg naar Bolsward. Merendeel van de tocht konden we bij de groep blijven en soms moesten we wat omrijden want ook in Friesland mogen auto’s niet over het fietspad. De stempelpost in Bolsward was pas om 9.45 open dus was de vrouw van Frans zo vriendelijk om ons een heerlijk bakkie te geven om even bij te komen en te wachten tot ze konden stempelen. En misschien komt het niet heel duidelijk naar voren maar het ging steeds harder waaien, het was echt ploeteren tegen de wind in. Stukken waarop ze nog maar met 9 km p/u vooruit gingen en toch het zweet op het bolleke. En niet alleen de harde wind maar ook hele venijnige vlagen waren er en werden steeds harder. We zagen de steppers soms van links naar rechts zwalken en soms zelfs een stapje de berm in. Gelukkig was het wel droog het merendeel van de tijd en dus na het bakkie bij Frans op weg naar de volgende stempel.
De stempelpost waar we Alfred Ballast tegen kwamen en Bouwe Tichelaar. Ons kent ons, zelfs daar wijd weg.
De taakverdeling was duidelijk in de auto, VolgKees reed en deed wat wij zeiden, Bram volgde Strava en hield de mannen zo bij als wij er niet bij konden blijven en ik had Google maps erbij en wees de weg. Wat een bijzondere namen daar in Friesland, soms ook niet uit te spreken. Gelukkig heeft Marry een poging gedaan om Robert ook Brabants te leren. Die weet nu waar Wolluk ligt. Heel belangrijk...toch ???
Maar weer verder van Bolsward naar Franeker en net na Franeker zijn Ron, Robert en Frans afgeslagen (video) om verder te gaan met de 90km route. Dat vonden ze zelf het meest slimme. Arend en Pleunie , die ondertussen weer met hun auto aangehaakt waren, zijn die drie gaan volgen terwijl wij bij Kees, Marry en Paul zijn gebleven.
VolgKees en ik hebben daar de taken omgewisseld. Ik aan het stuur en Kees de weg wijzen. Dat ging heel goed tot aan Stiens. Gewoon de pijlen volgen dus.. Daar heerlijke snert op, en nog een keer, omdat buienradar ons vertelde dat de venijnige buien die er toen vielen, een half uur later zouden stoppen. Toen alle moed weer verzameld en op naar Dokkum. Voor de volgauto is dat een stuk waar er veel stukken bij zijn waar we niet kunnen volgen. We hadden dan ook afgesproken in Dokkum bij de stempelpost. Voordeel van al die telefoons, we zijn altijd bereikbaar en zijn in nood zo teruggereden. In Dokkum hebben we, niet vrijwillig maar wel erg gezellig, een sightseeing gehouden. Met andere woorden, we hebben daar rondgedoold met de auto in de smalle eenrichtingsstraatjes. Ter info, Kees wees de weg...
Uiteindelijk gekomen waar we wilden zijn en onszelf getrakteerd op een bakkie warme koffie/thee en chocomel voor onze Bram. Na een halfuurtje kwamen de mannen eraan en ook die hebben we volgegoten met warme vloeistof. Ron had ondertussen, zoals hij altijd netjes doet, gemeld dat hij binnen was dus daarover hadden we ook weer rust. Van Harlingen naar Dokkum was de wind hard maar hard in de rug, dat is fijn steppen al kwamen daar ook wel buien bij. Van Dokkum naar Leeuwarden zou het nog minstens 20 km harde wind op de kop worden. Ook al zou de wind wat gaan liggen, daar was nog niets van te zien. Een pittige tocht al achter de rug en dan nog een stuk tegen, dat vergt een goede strategie. En die hadden ze, Kees Flipsen gooide zijn brede schouders vooraan in de groep en Paul en Marry konden zo hun voordeel halen doordat ze wat meer uit de wind werden gehouden. Respect voor KeesF !
Maar ondanks Kees zijn brede schouders, was er nood aan een regelmatige adem en eet pauze. Ik hoorde opmerkingen als “ik zie sterretjes….” tot aan “die Choufkes waren toch niet zo’n goed plan”
Drie afgetobde gezichten die wisten dat ze alleen nog maar door konden gaan, opgeven is geen optie. En met de horizon van Leeuwarden in het zicht kwam er ook weer wat moed naar boven en stepten ze met gezonde vermoeidheid de Elfstedenhal weer binnen. Daar stond Ron te wachten en was de kliek weer compleet. Met negen nog even nagebabbeld, de mannen hun houten kruisje gehaald en met het Friese Brechtje Vlechtje op de foto geweest. Afscheid genomen van Arend en Pleunie en op weg naar ons huisje. Bram is op de step gegaan zodat Paul alvast wat bij kon komen.
Douchen, hangen, een LPGtje (voor degene die niet weten wat dit is… Lekker Potje Grolsch) en friet met snacks. En natuurlijk al de verhalen over het weer en de tocht en de andere steppers die waren gefinisht of nog onderweg waren. Foto’s kijken en het thuisfront op de hoogte stellen en een tien minuten stilte toen de friet naar binnen werd gewerkt.
Nog wat LPGtjes en windkracht 7 veranderde in windkracht 13. De buien waren nog heftiger en het zwalken werd ook enigszins overdreven. Maar dat hoort erbij natuurlijk. En zoals later iemand opmerkte, het samen na kletsen en eten is gewoon het leukste van de hele tocht.
Maar hoe en wat dan ook, een prestatie om trots op te zijn. Geheel vrijwillig zo’n tocht volbrengen… petje af.
De volgende dag rustig opgestaan, Marry en Ron hadden de steps en de fiets al ingeladen en de afwas was ook al gedaan. Iedereen op het gemak ontbijten, de tassen de auto in en weer op weg naar Brabant. Lekker warm en droog en windloos in de auto. Op weg naar huis maar in onze gedachten alweer op weg naar een volgend stepavontuur.
Dank mannen dat ik de weg mocht wijzen.
Irma
P.s. Het complete fotoalbum staat online op deze site.