Het is 7.15.uur, de tafel is gedekt en het is wachten op de steppers voor de rit die Nicolette gepland heeft. Er wordt vandaag vanuit het Westlandse Gravenzande gestart.  Er waren niet bizar veel inschrijvingen dus gewoon vanuit huis vertrekken. Het is wachten op Paul en Bram vanuit Brabant en Antoine en Richard uit Maassluis (ikzelf was er al). Helaas was onze motivator Nicolette niet aanwezig door blessures. De mannen stromen langzaam binnen en zo worden er krentenbollen en koffie genuttigd. Het is bijna 9.30 als we nog even een groepsfoto maken.

En zo starten we richting de duinen, de wind zat in een stiekem hoekje. Veel zij en schuin voor tegen, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn al snel Scheveningen voorbij na wat zoeken vanwege wegwerkzaamheden. Nog even de gevangenis gedag zeggen en op weg naar Wassenaar waar heerlijke heuveltjes liggen. Het tempo zit nog steeds goed. (18.5 km/u) Het gaat lekker tot dat we bij Katwijk aankomen. Ik hoor ineens een klap. Kijk achterom en zag dat Bram even iets anders aan het doen was dan steppen. Gelukkig geen schade aan Bram en de step. Dus vervolgen wij onze weg.

We doorkruisen Katwijk en op naar Noordwijk. De voorspelde regen kwam inderdaad met hagel er bij, maar we zijn bijna op tijd bij ons koffie rustpunt. Al zoekende in de hagel naar parkeerplaatsen voor de steps liep ik met de step gewoon naar binnen. Dat leverde verbaasde blikken op! Wat de andere steppers niet wisten.... dat dit heel normaal is hier. Een goede pauze met heerlijke koffie en appeltaart met slagroom en de steps op de dansvloer. Dat deed ons erg goed voor de laatste etappe. Nog 15 km naar Zandvoort, dan daar ff een krentenbol en wat drinken en terug naar Katwijk.

Daar had ik een pauze in gedachten, maar alles liep anders. 200.mtr voor Zandvoort kreeg ik plotseling kramp in mijn beide benen boven de knieën, terwijl ik helemaal geen aanleiding had gevoeld van belasting. Na het keerpunt terug en op naar Noordwijk naar de eerste halte. Halverwege ging het echt niet meer, dus in overleg een taxi geregeld. De mannen bleven trouw bij mij in de buurt. Ik voelde me hierdoor erg ongemakkelijk. Maar het zij zo. Eenmaal in Noordwijk aangekomen kreeg ik zelfs kramp met lopen. De ingelaste rustpost had geen 100mtr verder moeten zijn. Dus ipv Katwijk was Noordwijk de rustplaats geworden. We hebben daar nog wat genuttigd en ik ben daar achter gebleven wachtend op mijn taxi.

De wind was ondertussen gedraaid naar Z/W. En er stond de mannen nog een tocht van 40km te wachten, pal tegen wind in. Dit resulteerde er in dat door mijn kramp dat de boys pas om 17.55.u in 's-Gravenzande aankwamen, waar ze een heerlijk drankje en een soepje hebben genuttigd. En waar Bram nog wel wist te vertellen, dat er ook trainingen zijn voor de Elfstedentocht met wind. Maar hier staat dus echt wind en veel! Ik ben trots op de mannen dat ze het toch even hebben geflikd.  
Lex Boers